Werkgroepen

Beginnende en ervaren astrofotografen kunnen zich in deze werkgroep bezighouden met het fotograferen van de sterrenhemel en het bewerken van de opnames. Zij mogen daarbij gebruikmaken van de grote telescopen van de sterrenwacht. Aan de zelfgemaakte sterrenfoto’s kan men ook meten en rekenen en dus astrometrie bedrijven. Denk bijvoorbeeld aan het berekenen van perioden van visuele of spectroscopische dubbelsterren. Liefhebbers van astrometrie kunnen ook in de werkgroep aan de slag.

De werkgroep komt regelmatig bijeen in de sterrenwacht. In de Agenda zijn de dagen en tijden vermeld. Voor meer informatie over de werkgroep kun je terecht bij Pieter Vorstenbosch.

De Werkgroep Radiotelescoop restaureert thans de 3,5 meter paraboolantenne in de sterrenwachttuin. Deze radiotelescoop zal na de restauratie weer radiosignalen van de Zon en andere kosmische bronnen kunnen ontvangen. De radiotelescoop heeft tussen 1973 en 1992 bij de befaamde 25 meter radiotelescoop te Dwingeloo gestaan en is toen gebruikt voor onderzoek aan de Zon. In 1995 is het instrument bij Sterrenwacht Halley terechtgekomen.

Contactpersoon Werkgroep Radiotelescoop: Anton Janssen.

De vereniging telt tientallen jeugdleden. Zij zijn welkom bij alles wat er in verenigingsverband gebeurt. Voor jeugdleden worden bovendien speciale activiteiten georganiseerd, zoals kijkavonden en excursies. Die worden aangekondigd in de Agenda.Jeugdleden kunnen meedoen aan jeugdcursussen en krijgen dan korting op het cursusgeld. Ook kinderen die geen lid zijn van de vereniging kunnen aan bepaalde jeugdactiviteiten deelnemen, zoals de Jeugdmiddagen en jeugdcursussen.

Kijkavonden voor jeugdleden

Elke maand wordt op een zaterdag een kijkavond voor de jeugdleden gehouden. Die worden aangekondigd in de Agenda en het verenigingsblad Halley Periodiek.

De bibliotheek van de sterrenwacht omvat wetenschappelijke en populaire literatuur op het gebied van sterrenkunde, ruimtevaart en weerkunde. De vereniging is geabonneerd op verschillende binnen- en buitenlandse tijdschriften voor amateurastronomie. De bibliotheek wordt actueel gehouden en is toegankelijk voor alle leden.

Bibliothecaris: Harrie Schrijvers.

Verenigingsblad Halley Periodiek

Aan het begin van elk kwartaal verschijnt het verenigingsblad ‘Halley Periodiek’. Dat bevat nieuws over de vereniging en artikelen over sterrenkunde, ruimtevaart en aanverwante aangelegenheden. Leden worden uitgenodigd kopij aan te leveren.
Eindredacteur: Urijan Poerink.

Elk jaar zijn in bepaalde perioden extra veel ‘vallende sterren’ of meteoren te zien; dan zijn er meteorenzwermen actief. Een van die zwermen is bij iedereen wel bekend, omdat die zich midden in de zomer voordoet (rond 12 augustus), wanneer veel mensen ’s avonds lang buiten zitten. Die zwerm heet de Perseïden. Als een grote meteorenzwerm actief is, dan wordt die door Halleyleden waargenomen, als de weersomstandigheden meewerken. Zo’n waarneemactie kan enkele uren duren, of de hele nacht.

Wat zijn ‘vallende sterren’ of meteoren?

Elke willekeurige wolkenloze nacht kunnen wij met eigen ogen getuige zijn van botsende hemellichamen. Botsingen waarbij telkens onze aarde betrokken is, maar die voor ons zonder dramatische gevolgen blijven. Het betreft botsingen met meteoroïden: kleine stukjes steen, ijzer of andere materiaal in grootte variërend van een zandkorreltje tot een knikker, die meestal afkomstig zijn uit de stofstaart van een komeet. Deze kleine stukjes kosmisch materiaal schieten met een enorme snelheid de dampkring in en verbranden daar door de toenemende wrijving met de atmosfeer. Op de grond zien wij dit als een kortstondig lichtverschijnsel, in de volksmond vallende stergenoemd. Deze benaming is eigenlijk onjuist en sterrenkundigen spreken dan ook liever van een meteoor.
Meteoroïden komen in grote hoeveelheden in ons zonnestelsel voor. Meestal vormen zij uitgestrekte wolken of zwermen, die net als de planeten in een baan om de zon draaien. Meteoroïden verbranden dikwijls al op een hoogte tussen de 120 en 80 kilo meter. Het gloeien van het korreltje zelf is niet te zien. Het lichtproces dat we waarnemen zit wat ingewikkelder in elkaar. Meteoroïden die met snelheden van 54.000 tot 225.000 km per uur de aardse dampkring binnenkomen, botsen daar met luchtmoleculen. Deze luchtmoleculen raken daardoor in een geïoniseerde toestand. De opgenomen energie word later weer afgestaan in de vorm van licht. Dit lichtverschijnsel is de meteoor die wij zien. Een meteoor is in feite dus een cilinder van lichtgevende luchtmoleculen en niet het verbranden van de meteoroïde zelf.

Contactpersoon: Urijan Poerink. Ga voor meer meteoren naar de website van de Werkgroep Meteoren van de KNVWS.